Рубрика: Стихотворения

Вясна Раўчук цячэ ля маёй хаты, Усё цвіце – вясна прыйшла! Мы ўсе чакалі гэтай даты… Чакалі сонца і цяпла. Шчабечуць птушкі па-над дахам, І промні свецяць усё ярчэй, І новы дзень прыйшоў з узмахам… Выходзь на вуліцу худчэй! Ідзі да рэчкі, ідзі ў поле, Глядзі, як залаціцца дзень! Ты не пакінь яе ніколі – Сваю зямлю, дзе продкаў цень. Мая зямля О, Беларусь мая, Радзіма! Калыскай стала ты маёй. Па сваіх ростанях вадзіла. Не трэба мне зямлі другой. Твой срэбны гоман весніх птушак Звініць у кронах жывым званком. Я чую пах расцвіўшай грушы Гучнай вясною пад акном. Кіпіць работа…

Продолжить чтение

За меня жизнь мою… За меня жизнь мою Проживать не прошу, Ограждать от ошибок не надо. Что положено мне — Я сама совершу, И с оградаю, и без ограды. Лучше так, без советов, Сама по себе, Чтоб самой на себя обижаться. Никогда не бывала ничьей протеже, Да и впредь не желаю пытаться. Покровители, мимо! Не надо руки И поддержки бесплатной не надо! Пусть кому-то там жизнь Преподносит звонки, А моя мне — поёт серенады!                                   2012 г. Над рекой Скрип моста над рекой, А кругом тишина. Навевает и мир, и покой. Улетучились вдруг суета и тоска, Только звёзды остались со…

Продолжить чтение

                  *** Я – маленькая планета, Да жыве ўва мне Сусвет. Пада мною – попел з ветрам, Нада мной – шляхі камет. З трапяткой сваёй арбіты Мне сысці не страшна. Не. Я для ўсіх стыхій адкрыта, Ды не ўсе адкрыты мне. Адзіноты прысмак горкі, Нада мной – яе крыло. Я сваёй далёкай зоркі Адлюстроўваю святло. І, спалоненая воляй, Мару толькі аб адным: Каб аднойчы наваколле Азарыць святлом сваім.                       *** Тваіх прызнанняў несур’ёзных словы… Нямы адчай спалоненых вачэй З усмешкаю сустрэнецца тваёю, Я вочы адвяду убок хутчэй. Бязлітасна гуляеш маім лёсам, Крадзеш дажджамі хмары маіх слёз. Фантазіі спантанныя дзівосы Мяне…

Продолжить чтение

               *** Гнездятся села по ущельям,И воздух тает на губах.Ах, как в задумчивом апрелеКрасив Нагорный Карабах! Над речкой дуб замшелый, старый,Как исполин, в седой коре.Пасутся тучные отарыНа убегающей горе. И раскрывает нам в полетеКрасу свою земля сама.… А мы спешим на вертолетеТуда, где жгут внизу дома.                                         2012 г.                *** На солнце искритсяБлестит, серебрится,Как слезы, роса.Плетется лепчина,Плетется лепчинаПо стеблям овса. А небо такое,А небо такое!-Лазурная гжель…Иду босиком я,Иду босиком я-Блаженство в душе… Пыльца медуницыИ горной душицыГорчит на губах.И будто мне снится,И будто мне снится: Июнь, Карабах.                                                       2012 г.        *** Земля моя, Хочу тебя воспеть. Нельзя устать Тобою…

Продолжить чтение

Люблю Беларусь сваю мілую Каб я думаць не ўмеў, не любіў бы. Калі б я не любіў, не жыў бы. Я настрой такі сёння маю, Бо сямнаццаты год страчаю. Пра якую любоў размова? Пра любоў да бацькоўскага дома. Хай з адказам такім шчаслівым Кожны з нас набірае сілы. Паласнуся маланкай з неба, Назавуся скарынкай хлеба: Я зямельцы сваёй адданы. Тым шчасцлівы, добры, рахманы. Сабяру я дзяўчат дружынку, Навучу, як вязаць хусцінку. Ну а самы мацнейшы вузел Напамін пра Радзіму будзе. Наймілейшы ў свеце вецер Вымятае з задворкаў смецце, А сцяблінкі бяроз бялюткіх Прарастуць для людзей падарункам. Вёска роднай зямлі не…

Продолжить чтение

А я иду к родному дому Иду дорогой, давно уж мне знакомой. Мимо печальных глаз домов, Чьи шапки съехали набок. А я иду к родному дому, Где ждет меня родной порог. Дорога стелется лукавым серпантином, Она ведёт меня по улице родной. В саду стоят хромые, старые, больные Деревья, что уходят на покой. Всё поросло травой, кустами и малиной. Дома застыли в цепях из травы. Их крыши стали зеленью покрыты, И ото мха их клонит до земли. Забор местами слёг. Порой его не видно За паутиной винограда, хмеля и лозы. А мне так больно, так обидно, Хоть падай на колени и…

Продолжить чтение

Сустрэча з сястрой О, Марыя, Марыя, Дарагая сястра! Мы ўжо сталі сівыя, Нібы попел кастра. Жураўлямі ў вырай Адляцелі гады. О, Марыя, Марыя, Колькі ў сэрцы нуды! Помніш, смутак у хаце, Што прынесла вайна? Нашу родную маці Пахавала яна. Нібы вецер у полі З адзінокай вярбой, Сіратлівая доля Нас спаткала з табой. Звонкім рэхам грачыным Маладосць адгула. Нам матуляй Айчына Дарагая была. Нам пяшчоты дарыла, Бласляўляла ў шлях. Вытры слёзы, Марыя, Што, як боб, на вачах. О, Марыя, Марыя, Не тужыць нам, а пець. Хоць мы сталі старыя, Нам душой маладзець Падрастаюць у нас дзеці, Нібы птахі вясны, Мы ніколі…

Продолжить чтение

Масты сугучнасці Мастам складаем сёння гімн хвалебны, Вітаючы цябе, шаноўны госць! Масты ўсім людзям на зямлі патрэбны, Ды шчасце, што яны між намі ёсць! Масты сяброўства і масты кахання, — У творчасць мост з ахвотай абірай, Масты даюць адказы на пытанні, Як упрыгожыць мілы сэрцу край. Мы будаваць масты дзяцей навучым, Ды з пэўнай годнасццю па іх ісці, Учынкаў добрых слаўнае сугучча Складаць бацькам на радасць у жыцці. Каб кожны нёс святло, хто колькі можа, Тады б мы беды ўсе перамаглі. Жыццё, сябры, яно гучыць прыгожа Пад мірным небам на сваёй зямлі. Сугучнасць думак, ды сугучнасць фарбаў, Павінна ў кожным…

Продолжить чтение

Успаміны пра маці Многа год жыву на свеце На прыволлі ў вёсцы я Ёсць даўно ўжо ў мяне дзеці І ў іх – свая сям’я. Усё часцей я ўспамінаю. Быццам дзён тых не было. Як была зусім малая, Як было ў сям’і цяпло. Як матуля і тата ў школе Працавалі многа год. Як прыходзілі са школы І палолі агарод. Бегла я на дапамогу Каб хоць чым дапамагчы У хляве даіць карову, Свінням даць хутчэй харчы. А на сотках спела бульба, У калгасе — буракі. Сена трэба на карову Згрэбці хутка і звязці… Многа працы маці, бацьку Давялося парабіць, А затым…

Продолжить чтение

Калыханка вёсцы Адрадзіся, вёска, Песнямі матулі. Нарадзіся, вёска, Люлі, люлі, люлі! Чаму так пусцеюць Сады і падворкі? Чаму гэтак мала Лічыць моладзь зоркі? Кажуць, цяжкавата Жыць тут, працаваці. Мы ж не марсіяне, Нам зямелька —  маці. З гэтым не згаджуся У жыцці ніколі. Радасць – асалоду П’ю ў жытнёвым полі. П’ю сасновы водар — Блізка нас і рэчка. Жыта пабялела. Выспела парэчка. Бусел папраўляе На ліпе буслянку. Неба — сінь такая Чыстае як шклянка. Кіну кліч я звонкі Хлопцам і дзяўчатам Дадому вяртацца — Спраў тут так багата. Патрэбны даяркі Пастухі, шафёры — Вось тады напэўна Звернем разам горы. Адрадзіся,…

Продолжить чтение