Рубрика: Стихотворения

Днем и ночью Все кончено, отгородясь блаженством, Уснула ты. Я очарован тем, Что в естестве твоем безмерно женском Весь растворился, словно в полдень тень.   И утром, щеки теплые целуя И не жалея нежного словца, Хочу остаться, но опять уйду я В дорогу без начала и конца.   …А день перевернет все наизнанку: Вернусь с работы грубый, деловой. Душа моя затеет перебранку, И тем же ей ответит голос твой.   Мы будем пялиться в компьютер, телевизор И ждать, пока наступит снова час, Когда любовь и ночь, тепло и близость Вновь до утра с тобой помирят нас.   *** Эх, серьезен…

Продолжить чтение

ТЫТУНЬ – НЕ СЯБАР Два сябры, Алег і Коля, У адным жылі двары. Дружба моцная даволі, Што ўжо тут ні гавары.   І заняткі дзеляць разам: Вось Алег на скейце мчыць, Коля тут як тут адразу, Бо сяброў не разлучыць.   У гуртку пры школе Коля Клеіць спрытна караблі. Лайнер і Алег адолеў, Бо сюды ж удвух прыйшлі…   Час ідзе… Хлапцы-падлеткі Памужнелі, падраслі. І ў сямнаццаць год улетку Іх дарогі развялі:   ў дактары падаўся, І жыцця здаровы лад Выбраў і не сумняваўся, Што ў яго такі расклад.   Што ж Алег? Змяніўся з часам (За баранкай дзень пры…

Продолжить чтение

Золотая осень Всем хочется дождаться золотую осень, Нет времени прекрасней и милей. Мы каждый день здоровья у Бога просим, Чтоб прожить ещё длинней.   Воспоминанья прилетают словно птицы, От весны приносят нам привет. И наши мудрые и опытные мысли На вопросы юности уже дают ответ.   Хочется осенней жизнью насладиться Без горя, неприятностей и бед. Тепла и солнца дожидаться В кругу родных и близких много, много лет.   Помним все ошибки и событья, Простите нас за все подряд На волосах серебряные нити О нашей жизни много говорят.   2019 г. Зіма Зімою ўсё зачаравана: Палі, узгоркі, пералескі. Усе дрэвы шэранем…

Продолжить чтение

Кружыць бусел над вёскай Стральцы, Аглядае прасторы палеткаў, Погляд мой, да яго даляці, Да зямлі, да вясны, да падлеткаў. Ім наш шлях на зямлі прадаўжаць, Ім памылкі спраўляць і сумненні. Сеяць ім наша жыта і жаць. Працаваць і вучыцца сумленна. Толькі б мір панаваў на зямлі. Толькі ветры спакойныя дзьмулі. Толькі б кветкі і сэрцы цвілі – А астатняе мы дабудуем.

Продолжить чтение

Вёска мая па-над лесам, Яблыні, вішні, дубок. Хата пад шыферам, з цёсу, Рэчка Зяльвянка, млынок. Побач пагоркі, узлескі, Роднае поле, лугі. Мілая вёсачка Пескі, Бацькаў куток дарагі. Песні дзяўчат вечарамі, Зорнае неба, дымок. Белы туман над палямі, З вёскі-дарог вузялок. Мне ўсё з дзяцінства тут міла, Клёны, бярозкі, лугі. Што за чароўная сіла Цягне ў куток дарагі? Колькі б я вёсак не бачыў, Колькі б станіц, гарадоў, Толькі табе лёс прызначыў Сэрца маё і любоў.

Продолжить чтение

Няма на свеце прыгажэй Маленькай вёсачкі мае, Тут наймілей, найдаражэй, У небе жаўранак пяе. Тут халадней вада крыніц, Ярчэй у небе сонца свеціць, Тут непаўторны бляск зарніц Бывае толькі ў леце, Дзе б я далёка ні была, Заўжды ў сэрцы застаецца Малая вёсачка мая, Што Нацавічамі завецца.

Продолжить чтение

Я зноў ад шчасця сам не свой – Збылася мара запаветная: І зноў любуюся табой, Мая ты вёска – ява светлая. А навокал такая ціш І пах няскошанай аселцы! Як зачарованы, стаіш, Што гэта ты, вачам не верыцца. Усё тут змалку люба мне: І сіні дым, што па-над хатамі, І клёкат бусла на гумне, І луг, і поле, і аратыя. Праз тоўсты занавес гадоў, Што зніклі птушкаю імкліваю, Шукаю босых я слядоў Свайго дзяцінства сіратлівага. Яму крычу: а-у, а-у! Махаю ветліва хусцінкаю, Ды толькі росы на траву Кладуцца буйнымі слязінкамі… Жыві, іскрыся, вугалёк, У сэрцы песняй неўміручаю, Маёй Радзімы вугалок,…

Продолжить чтение

Бурчыць Бурчак  пра нешта, Шапочуць вербы ля ракі. Тут човен плавае спрадвечна І б’юць хвастамі шчупакі. Вятрак над вёскаю пануе, Крухмальня дзень і ноч гудзе. Ласкавы ветрык твар цалуе, Кута мілей няма нідзе. Тут дызаль меле і вальцуе, Разносіць вецер кветак пах. На скрыжаванні шлях вартуе Стары будынак воласць-гмах. І бэз схіліўся над дарогай, І дуб стаіць тут векавы. Суніц ля сцежкі многа-многа І мора кветак ды травы. Тут школа лепшая ў павеце, Гасцінец стужкаю ўецца. Няма мілей сяла на свеце, Чаромха, ліпа, бэз смяецца. Царква красуецца на ўзгорку, Лясочак туліцца ў нізіне. Чуваць тут беларускую гаворку, Народ працоўны наш…

Продолжить чтение

Гудзевічы, вёска чарадзеяў! Шмат вякоў на свеце ты жывеш. Многа ў цябе было падзеяў, Ясьмінам і мальвамі цвіцеш. Тут яцьвяг калісці сеяў жыта і авёс, А захопнікі знішчалі нашу мову. Шмат пакут дзядуля перанёс, Ён быў верны свайму слову. Бэз прад ім у даўгу не застаецца, Свой чароўны пах і кветкі аддае. Песня жаўрука, бы рэчка, уецца І даруе шчыра нам яе. Тут зубры магутныя рыкалі, Лось глядзеў з Сувацкае гары, Дзікі жалуды сабе шукалі І блукалі дзесьці ў гушчары. І магутныя дзядулі-ветракі Беспрыпынна век свой працавалі, А жылі яны каля ракі, Верацейкай, што здаўна назвалі. Бровар дзень і ноч…

Продолжить чтение

Ёсць вёсачка на свеце У кожнага свая. Мая ў бэзу цвеце, Чаруе ўсіх яна. Бо Гудзевічы нашы Як у бэзавым вянку. Тут рэчанька бруіцца І хаты ў вішняку. Бо Гудзевічы бачу Я нават у моцным сне: Яны ля рэчкі, ставаў, Як мама, песцілі мяне. І дзе я жыць не буду, Успомню луг і гай. Ніколі не забуду Мой родны, любы край.

Продолжить чтение