Рубрика: Стихотворения

Мой свет  Мой свет пафарбаваўся ў колер новы, Смакуе зноўку прагу да жыцця, Вясны святло лягло ў яго аснову, А ў ім так шмат адценняў пачуцця.   Мой свет адрокся ад пустой трывогі, Шануючы каханне і любоў. У ім пераплятаюцца дарогі Паміж бярозаў, ліпаў і дубоў.   Паміж такіх прываблівых палеткаў, Засцеленых шыкоўным дываном, З узорамі травіначак і кветкаў. Што мне здаюцца чарадзеным сном.   У ім так лёгка і надзіва проста, Без лішняе прынукі і хлусні. Мой свет – не віртуальны і не востраў, Ён на маёй радзіме, ля радні   Без золата – льняны і паркалёвы. Па ім…

Продолжить чтение

Я давно болею консерватизмом, И в моде моей песни о главном, Я верю в людей и в их же молитвы, Что добро взойдет на все пьедесталы.   Зима для меня только со снегом, С морозным узором на матовых окнах, Чтобы снежинка опускалась на веко И нестрашно было, что скоро намокну.   Теплее становится от старых картин, Будь то кино или открытки из детства, И когда грустно, когда ты один, Для меланхолии нужно лишь папино кресло.   Может и взгляд мой неактуальный, Не модный, кому-то совсем непонятный, Но я считаю, что это нормально, Когда уезжая хочешь вернуться обратно.   Когда у…

Продолжить чтение

*** На дзвюх баках ракі шырокай Стаіць наш горад сінявокі, Тут нарадзіўся, тут і рос І з ім звязаў далейшы лес. А назва у яго Масты – Куточак роднай нам зямлі. Дзяцінства тут прайшло, юнацтва І памятаю песні, казкі, Як мовіла нам іх матуля. І разам было так утульна. І водар кветак каля хаты. Як працаваць вучыў нас тата. І снега шмат, канькі і санкі, І позірк першы закаханы Калі не можаш развітацца… Тут шмат сяброў, сям`я і праца. Квітней далей і прыгажэй Куточак спадчыны маей! *** Город детства моего уголок родной земли Городок любимый мой – ему название Мосты…

Продолжить чтение

Днем и ночью Все кончено, отгородясь блаженством, Уснула ты. Я очарован тем, Что в естестве твоем безмерно женском Весь растворился, словно в полдень тень.   И утром, щеки теплые целуя И не жалея нежного словца, Хочу остаться, но опять уйду я В дорогу без начала и конца.   …А день перевернет все наизнанку: Вернусь с работы грубый, деловой. Душа моя затеет перебранку, И тем же ей ответит голос твой.   Мы будем пялиться в компьютер, телевизор И ждать, пока наступит снова час, Когда любовь и ночь, тепло и близость Вновь до утра с тобой помирят нас.   *** Эх, серьезен…

Продолжить чтение

ТЫТУНЬ – НЕ СЯБАР Два сябры, Алег і Коля, У адным жылі двары. Дружба моцная даволі, Што ўжо тут ні гавары.   І заняткі дзеляць разам: Вось Алег на скейце мчыць, Коля тут як тут адразу, Бо сяброў не разлучыць.   У гуртку пры школе Коля Клеіць спрытна караблі. Лайнер і Алег адолеў, Бо сюды ж удвух прыйшлі…   Час ідзе… Хлапцы-падлеткі Памужнелі, падраслі. І ў сямнаццаць год улетку Іх дарогі развялі:   ў дактары падаўся, І жыцця здаровы лад Выбраў і не сумняваўся, Што ў яго такі расклад.   Што ж Алег? Змяніўся з часам (За баранкай дзень пры…

Продолжить чтение

Золотая осень Всем хочется дождаться золотую осень, Нет времени прекрасней и милей. Мы каждый день здоровья у Бога просим, Чтоб прожить ещё длинней.   Воспоминанья прилетают словно птицы, От весны приносят нам привет. И наши мудрые и опытные мысли На вопросы юности уже дают ответ.   Хочется осенней жизнью насладиться Без горя, неприятностей и бед. Тепла и солнца дожидаться В кругу родных и близких много, много лет.   Помним все ошибки и событья, Простите нас за все подряд На волосах серебряные нити О нашей жизни много говорят.   2019 г. Зіма Зімою ўсё зачаравана: Палі, узгоркі, пералескі. Усе дрэвы шэранем…

Продолжить чтение

Кружыць бусел над вёскай Стральцы, Аглядае прасторы палеткаў, Погляд мой, да яго даляці, Да зямлі, да вясны, да падлеткаў. Ім наш шлях на зямлі прадаўжаць, Ім памылкі спраўляць і сумненні. Сеяць ім наша жыта і жаць. Працаваць і вучыцца сумленна. Толькі б мір панаваў на зямлі. Толькі ветры спакойныя дзьмулі. Толькі б кветкі і сэрцы цвілі – А астатняе мы дабудуем.

Продолжить чтение

Вёска мая па-над лесам, Яблыні, вішні, дубок. Хата пад шыферам, з цёсу, Рэчка Зяльвянка, млынок. Побач пагоркі, узлескі, Роднае поле, лугі. Мілая вёсачка Пескі, Бацькаў куток дарагі. Песні дзяўчат вечарамі, Зорнае неба, дымок. Белы туман над палямі, З вёскі-дарог вузялок. Мне ўсё з дзяцінства тут міла, Клёны, бярозкі, лугі. Што за чароўная сіла Цягне ў куток дарагі? Колькі б я вёсак не бачыў, Колькі б станіц, гарадоў, Толькі табе лёс прызначыў Сэрца маё і любоў.

Продолжить чтение

Няма на свеце прыгажэй Маленькай вёсачкі мае, Тут наймілей, найдаражэй, У небе жаўранак пяе. Тут халадней вада крыніц, Ярчэй у небе сонца свеціць, Тут непаўторны бляск зарніц Бывае толькі ў леце, Дзе б я далёка ні была, Заўжды ў сэрцы застаецца Малая вёсачка мая, Што Нацавічамі завецца.

Продолжить чтение

Я зноў ад шчасця сам не свой – Збылася мара запаветная: І зноў любуюся табой, Мая ты вёска – ява светлая. А навокал такая ціш І пах няскошанай аселцы! Як зачарованы, стаіш, Што гэта ты, вачам не верыцца. Усё тут змалку люба мне: І сіні дым, што па-над хатамі, І клёкат бусла на гумне, І луг, і поле, і аратыя. Праз тоўсты занавес гадоў, Што зніклі птушкаю імкліваю, Шукаю босых я слядоў Свайго дзяцінства сіратлівага. Яму крычу: а-у, а-у! Махаю ветліва хусцінкаю, Ды толькі росы на траву Кладуцца буйнымі слязінкамі… Жыві, іскрыся, вугалёк, У сэрцы песняй неўміручаю, Маёй Радзімы вугалок,…

Продолжить чтение