У полі
Іду я па полі
І дыхаю ўволю.
Мне жаўранак песню пяе.
А промень зычлівы
І хлебныя нівы
Чаруюць пачуцці мае.
Я тут нарадзіўся
І часта дзівіўся.
Удзячны прыродзе быў я:
І пчолкам руплівым,
І нават маўклівым
Жучкам, матылькам, мураўям…
Усё тут здзіўляе,
Увагу займае,
Каб столькі мы ўбачыць змаглі,
І быць тут не госцем.
І браць тут не шчосьці,
А быць спадаром на зямлі.
Зямля пахне хлебам
Прыслухайся і зразумей,
Аб чым зямля гаворыць.
Адгадваць толькі ўмей,
Яна не раз паўторыць.
І ўчуеш, што зямля
Гаворыць, як жівая,
І нас ўсіх яна
Да дружбы заклінкае.
Вазьмі у далонь сваю
Святой зямлі крупінку.
Яна ж і пахне так,
Як хлебная скарынка.
Цёплыя росы
Помніцца: бегаў лужайкаю босы, –
Быў цёплы, прыветлівы май.
Раннія росы, ах, цёплыя росы,
Які ты цудоўны, наш край!
Хочацца быць, дзе пралеглі пракосы,
Світанкам хоць колькі хвілін.
Раннія росы, ах, цёплыя росы,
Наводзіце вы на ўспамін!
Помняцца раннія пчолкі і восы,
І рой матылькоў на падбор.
Раннія росы, ах, цёплыя росы,
Люблю вас мацней з гэтых пор!
Як працавіта бягуць, нібы ў кросе,
Маленькія, чорненькія мураўі!
Раннія росы, ах, цёплыя росы,
Жывеце вы ў сэрцы маім!
Хочацца быць там, дзе звонкія косы,
І там, дзе рачулка журчыць,
Раннія росы, ах, цёплыя росы,
Без вас немагчыма пражыць!
Усюды кветкі
Усюды кветкі,
Куды ні глянь,
Глядзяць, як сведкі,
У любую рань.
Пайду направа
Па беражку:
Квітнеюць травы
На тым лужку.
І пахне мёдам,
І ўсім, што ёсць,
Чаруе сэрца
Мне прыгажосць.
Пайду налева,
Дзе збажына:
Расце пшаніца,
І не адна.
Красуе жыта,
Глядзіць удаль,
На сцеблах звонкіх,
Нібы крышталь.
Красой дзіўлюся
Я з ранніх пор,
І вабяць кветкі,
І ўвесь прастор.
У меня в Молдавии есть друг
Как-то вышло неожиданно и вдруг, –
Этим фактом я до слёз растроган
У меня в Молдавии есть друг,
А зовётся просто – Мина Дроган.
Чтоб не только провести досуг,
А во всей солдатской жизни строгой
Был он мне действительно, как друг,
Был всегда со мною Мина Дроган.
Для молдавских виноградных лоз
Высказано тёплых слов немало,
И для наших сказочных берёз
Много радостных речей звучало.
Скоро тридцать после наших встреч.
Как солдаты поколений старших,
Поклялись мы Родину сберечь
Для себя и для потомков наших.
Пусть народ не знает больше мук!
Пусть покой войной не будет троган!
Радуюсь: в Молдавии мой друг
И никто другой, а Мина Дроган.
1985 г.
З Новым годам!
На свеце будзе мір і згода! –
Куранты абвясцілі ўсім.
Віншую вас я з Новым годам!
Жадаю поспехаў ва усім!
Хачу, каб кожны быў шчаслівы,
А праца шчыраю была,
Каб мірна гаманілі нівы,
І песня радасці плыла.
Каб быў дастатак зерня ў свірнах,
Працоўны гарт не астываў.
Мы хочам бачыць неба мірным,
Каб прамень сонца ласкай ззяў.
Хай будуць радасныя зводкі!
Для творчасці – ніякіх меж.
І ў завяршэнне пяцігодкі
Прыйдзём на ўказаны рубеж.
Хай будзе вам узнагародай
Пашана, радасці ўзлёт!
Віншую вас я з Новым годам!
Хай будзе мірным новы год!
1985 г.
Мы з табою ідзём
Мы с табою ідзём
Па сцяжінках, знаёмых з дзяцінства,
Мы размову вядзём
Пра вялікае наша адзінства.
Мы размовы вядзём
Пра жыццёвыя наші імкненні,
Мы з табою пяём
Пра вялікія нашы здзяйсненні.
Мы ідзём па зямлі,
Мы ідзём па зямлі нашых продкаў,
Мы з табой не адны –
Нас мільёны такіх аднагодкаў.
Хай ідзе у забыццё,
Што нясчасці, нягоды нам вее.
Хай пульсуе жыццё,
Хай усмешкамі свет прыгажэе!
Мы з табою ідзём,
Мы трымаем кірунак галоўны,
Мы з табою нясём
Важкі ўклад у скарбонку працоўных.
1985 г.
Гимнастёрка
Пускай она по качеству – не шерсть,
Но я храню её в надёжном месте.
Не раз мы были в переделках вместе,
Не раз встречали вместе смерть.
Она – свидетель испытаний горьких, –
Пропитана моею тёплой кровью,
Но берегу я с прежнею любовью
Свою поношенную гимнастёрку.
И если небо грозным станет снова,
А кто-то будет в дверь страны ломаться,
Её готов надеть, ремнём подпоясаться,
Готов в защиту края стать родного.
1980 г.
Честь полевода
– Каждый день, каждый час
Служит нам для счастья, –
Говорит так сейчас
Совесть землепашца.
Поле снова зовёт
Сельского умельца.
Где-то рядом живёт
Подвиг земледельца.
Не молчи – отзовись:
Цель одна – всех звеньев.
Расскажи, поделись
Опытом, уменьем.
Этот шаг не сравнить
Ни с каким на свете:
Урожай нам растить,
Быть за всё в ответе.
– За успех, без потерь,
Жить нам только в счастье, –
Говорит так теперь
Мудрость хлебопашца.
1980 г.