Рубрика: Стихотворения

Успаміны пра маці Многа год жыву на свеце На прыволлі ў вёсцы я Ёсць даўно ўжо ў мяне дзеці І ў іх – свая сям’я. Усё часцей я ўспамінаю. Быццам дзён тых не было. Як была зусім малая, Як было ў сям’і цяпло. Як матуля і тата ў школе Працавалі многа год. Як прыходзілі са школы І палолі агарод. Бегла я на дапамогу Каб хоць чым дапамагчы У хляве даіць карову, Свінням даць хутчэй харчы. А на сотках спела бульба, У калгасе — буракі. Сена трэба на карову Згрэбці хутка і звязці… Многа працы маці, бацьку Давялося парабіць, А затым…

Продолжить чтение

Калыханка вёсцы Адрадзіся, вёска, Песнямі матулі. Нарадзіся, вёска, Люлі, люлі, люлі! Чаму так пусцеюць Сады і падворкі? Чаму гэтак мала Лічыць моладзь зоркі? Кажуць, цяжкавата Жыць тут, працаваці. Мы ж не марсіяне, Нам зямелька —  маці. З гэтым не згаджуся У жыцці ніколі. Радасць – асалоду П’ю ў жытнёвым полі. П’ю сасновы водар — Блізка нас і рэчка. Жыта пабялела. Выспела парэчка. Бусел папраўляе На ліпе буслянку. Неба — сінь такая Чыстае як шклянка. Кіну кліч я звонкі Хлопцам і дзяўчатам Дадому вяртацца — Спраў тут так багата. Патрэбны даяркі Пастухі, шафёры — Вось тады напэўна Звернем разам горы. Адрадзіся,…

Продолжить чтение

Ранак Куст каліны сустрэўся сягоння, Ён з усмешкай кіўнуў галавой І з маленькіх зялёных далоняў Серабрыстаю пырснуў расой. А світанне іскрыцца ў даліне. Тушыць зоркі ў небе зара, Зачарованы ранішняй сінню. Я стаю, хоць ісці мне пара. Вось і сонца з-за лесу смяецца. Твар мне лашчыць пяшчотна рукой. А туман усё плыве, мне здаецца, Белай коўдрай над роднай ракой. Чутна птушак вясёлых гамонка. Спеў зычлівы іх ужо не суняць… З жыта ківаюць прыветна рамонкі, Што кастром яркім побач гараць. Вось касец выйшаў ціха з касою — Яна ў сонечных промнях блішчыць, І трава ўжо з крыштальнай расою У пракосах духмяных…

Продолжить чтение

Это краткое слово Победа, Так знакомо, понятно и близко; Оно общей любовью согрето, И так хочется низко-низко Поклониться местам священным, Обелискам, вознёсшимся в небо, Поклониться дарам бесценнным, Что приносит с собою Победа. Это точно подобрано слово, Что бесценны плоды Победы: Повторяю всем снова и снова — Даровали Победу нам деды. Да, Победа для нас многолика: Это значит свобода народа, Это значит чудесно, велико Расцветает земля год от года. Это значит, что мирное небо Распростёрлось над головами, Это значит, что много хлеба Мы добыли своими руками. Это значит, что дети смеются, Что дома вырастают, как в сказке; Это значит, что бомбы…

Продолжить чтение

Яблынька Пасадзіў дзед яблыньку У сваім саду. Ты расці, прыгожая, На радасць і пахвалу. Цёплаю вясною Прыбіралася хусцінкаю З белаю каймою. Прыляталі птушкі Любаваліся яблынькай Знізу да самага верха. Вырасталі яблыкі Вялікія, мядовыя. Частаваліся суседзі І людзі вясковыя. Прыязжаюць унукі З ранку да абеда Смакуюць яблыкі Успамінаюць дзеда.                         2021 г. Маміна хата Маміна хата… Была ты багата, Цвілі кветкі, Раслі садочкі. Падрасталі прыгажуні Чатыры дачкі. А зараз хата Стаіць адна. Смуткуе зранку Да самага цямна. Калісьці мама Гуляла з дачкою, А зараз падворак Зарос травою. Пазарасталі Сцежкі-дарожкі Дзе хадзілі калісьці Татавы ножкі. Прыязджайце дзеці, Прыязжайце ўнукі. Беражыце хату, Успамінайце…

Продолжить чтение

*** Дзе Зяльвянка да Нёмана павольна цячэ Абмінае лугі, пералескі На пясчанай зямлі, між прыгожых лясоў Размясцілася вёсачка Пескі. Маляўнічы куток беларускай зямлі Дзе ўсё люба і дорага сэрцу, І старэнькі млынок, і Зяльвянкі прыток,  Які ціха праз вёсачку льецца. Божа! Ведаю, любіш ты вёску маю, Узімку снегам яе пакрываеш, А вясной, пасылаючы сонца цяпло, У белы квецень сады апранаеш. Ліпы водарам улетку чаруеш прастор, Залацістым калоссем здзіўляеш. Увосень, колькі цудоўных дароў Шчодра Ты, мой Гасподзь, пасылаеш. Толькі ў сэрцах людзей не падзяка Табе, Міласэрдны і любячы Божа. Лед у сэрцах людскіх, і здаецца яго, Растапіць нават сонца не зможа….

Продолжить чтение

Успаміны Люблю прыязджаць я ў родную вёску Зайсці на падворак, сесці на лаўку. І ўспомніць, як дзецьмі тапталі мы траўку. А потым зайсці ў родную хатку Дзе мама калісьці пякла нам аладкі. А потым пайсці да рэчкі, пастаяць на масточку І ўспомніць, як з любым узяўшыся за рукі Глядзелі ў неба і лічылі ў ім зоркі. Усё ўспамінаецца ў юнацтва дарога, Бацькоўская хатка, бацькоўска трывога. Сэрца баліць, сляза набягае, Калі бачыш, як вёсачка ўжо дажывае.                                                       2021 г. Я люблю Я люблю сваю вёску навекі, Дзе нарадзілася і жыла каля рэкі. Дзе за рэчкаю лес гаманлівы Вабіў вока і ў…

Продолжить чтение