Стихотворения Остапенко И.Я.
Ранак Куст каліны сустрэўся сягоння, Ён з усмешкай кіўнуў галавой І з маленькіх зялёных далоняў Серабрыстаю пырснуў расой. А світанне іскрыцца ў даліне. Тушыць зоркі ў небе зара, Зачарованы ранішняй сінню. Я стаю, хоць ісці мне пара. Вось і сонца з-за лесу смяецца. Твар мне лашчыць пяшчотна рукой. А туман усё плыве, мне здаецца, Белай коўдрай над роднай ракой. Чутна птушак вясёлых гамонка. Спеў зычлівы іх ужо не суняць… З жыта ківаюць прыветна рамонкі, Што кастром яркім побач гараць. Вось касец выйшаў ціха з касою — Яна ў сонечных промнях блішчыць, І трава ўжо з крыштальнай расою У пракосах духмяных…