Гудзевічам (Кацярына Ралейнік )

Гудзевічы, вёска чарадзеяў!

Шмат вякоў на свеце ты жывеш.

Многа ў цябе было падзеяў,

Ясьмінам і мальвамі цвіцеш.

Тут яцьвяг калісці сеяў жыта і авёс,

А захопнікі знішчалі нашу мову.

Шмат пакут дзядуля перанёс,

Ён быў верны свайму слову.

Бэз прад ім у даўгу не застаецца,

Свой чароўны пах і кветкі аддае.

Песня жаўрука, бы рэчка, уецца

І даруе шчыра нам яе.

Тут зубры магутныя рыкалі,

Лось глядзеў з Сувацкае гары,

Дзікі жалуды сабе шукалі

І блукалі дзесьці ў гушчары.

І магутныя дзядулі-ветракі

Беспрыпынна век свой працавалі,

А жылі яны каля ракі,

Верацейкай, што здаўна назвалі.

Бровар дзень і ноч клякоча,

І крухмальня клопатна гудзе.

Млын ля бурчака рагоча,

Рыба ў рэчцы ніці-бель прадзе.

Нездарма названа Беларуссю,

Ты, Радзіма продкаў і бацькоў.

Цябе помняць белыя і русыя,

У нас шануюць прадзедаў, дзядоў.

Усё навокал міла і прыгожа,

Асабліва ў гэты светлы і чароўны дзень.

Ля музея кветка прыгожая, можа

На стагоддзі кіне свой прамень.

Гудзевічы! Родная мне вёска!

Сем стагоддзяў ты жывеш, цвіцеш.

Верацейка залатой вадою плёскае.

З кожным маем прыгажэеш і расцеш.

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *