Ёсць вёсачка на свеце
У кожнага свая.
Мая ў бэзу цвеце,
Чаруе ўсіх яна.
Бо Гудзевічы нашы
Як у бэзавым вянку.
Тут рэчанька бруіцца
І хаты ў вішняку.
Бо Гудзевічы бачу
Я нават у моцным сне:
Яны ля рэчкі, ставаў,
Як мама, песцілі мяне.
І дзе я жыць не буду,
Успомню луг і гай.
Ніколі не забуду
Мой родны, любы край.