Жылі ў вечнай галечы сяляне,
А навокал – балота ды гай.
Асаўляне, мае Асаўляне.
Мой любімы, бацькоўскі край!
Гнулі спіны вякамі на пана,
Каб сябе і сям’ю пракарміць,
Асаўляне, мае Асаўляне,
Сталі вольна ў савецкі час жыць!
Іх жыццё цяпер мірна саткана,
Усюды чуецца грукат машын.
Край бацькоўскі, мае Асаўляне,
Ты радзімы куток, я – твой сын.
Тут дзяды і бацькі пражывалі,
Мужнасць іх у вяках не забыць.
Продкаў край маіх, Асаўляне.
Не магу я без вас пражыць.
Пакарылі балоты гнілыя,
З году ў год тут расце ўраджай.
Асаўляне, мае дарагія,
Край цудоўны, заўжды расцтвітай!