Мастоўшчына, цвіці і радуй нас сваімі святамі,
Сваімі перамогамі, працоўнымі людзьмі,
Разумнымі падлеткамі, прыгожымі дзяўчаткамі,
Усмешкамі дзяцей і шчодрасцю душы.
Ты працавала многа і нястомна,
Ад года ў год усё прыгажэла і цвіла,
Як многія, преажыла нямала гора,
Гарэтная зямелька ты мая.
Зямля мастоўшчыны цярпела многа болю,
Ад вёскі Шчара засталіся каміны,
У нас свая Хатынь – ёсць вёска Княжаводцы –
І ў кожнай хаце свае страты ад вайны.
Ты сколькі сваіх хлопцаў пахавала:
Айчынная, Аўган, Чачня і ў мірны час
Яны заўсёды былі ў першым строі,
Не падвялі цябе,
Не здрадзілі ні раз.
Будуецца жыллё,
А вуліцы ў кветках,
Толькі жыві, толькі рабі, толькі спявай,
І праца кожнага патрэбна безумоўна,
Каб праслаўляць мастоўскі родны край!
Сябрамі не абдзелены ніколі,
Умеем мы сустрэць, умеем частаваць,
А першыя мастоўскія Дажынкі
Заўсёды з гонарам мы будзем успамінаць.
Мы ганарымся пераможцамі ў спорце,
Ад хваляў Нёмана
Яны на міравы Алімп узышлі,
Мастоўскія грабцы на байдарках і каноэ
Праславілі імя сваёй зямлі.
Мастоўшчына багата спевакамі,
Танцорамі, музыкамі, майстрамі,
Калі на святах песня “Ярыцы” гучыць
То ўся зямля Мастоўская звініць.
Я зычу табе радасці і шчасця,
Каб ты не знала ліхалеццяў і вайны,
Каб нараджаліся і вырасталі ў шчасці дзеці,
Як васількі ў жыце, красаваліся ў жыцці.